Wat was je primaire reactie toen je de titel van deze blog las? Juist: een adrenalinestoot(je).
Helpen is de meest basale interactie van de mens en dat doen we dan ook vreselijk graag. Het internet is vergeven van allerhande helpers die op zoek zijn naar anderen die geholpen willen worden. Wanneer je hun diensten leest willen ze je maar al te graag met van alles en nog wat helpen. Ze zitten vol energie en enthousiasme, vertellen onder andere dat ze geweldig zijn, uniek in hun aanpak en een autoriteit in hun expertise. Deze boodschap, hoe waar en goed bedoeld ook, kan echter bij de potentiële hulpzoeker weerstand opwekken. Wanneer iemand (ongevraagd) hulp aanbiedt aan iemand die zich oriënteert, kan zijn boodschap impliceren dat de ander niet slim is, wat ervoor kan zorgen dat deze juist geen gebruik wil maken van de aangeboden diensten. Hij laat zich niet kennen en gaat vervolgens bewust of onbewust met de hakken in het zand.
Een ander effect kan zijn dat je door het etaleren van je expertise in plaats van klanten, volgelingen krijgt. Iets wat wellicht beter past bij een profeet dan bij een adviseur of trainer/coach, tenzij je natuurlijk het beroep van profeet ambieert…
Bij helpen is communicatie vanzelfsprekend belangrijk. Dit houdt in dat je elkaars oordeel, over het onderwerp of over de manier waarop de ander bij jou over komt, overboord gooit waardoor vrijheid, vertrouwen en veiligheid gecreëerd wordt om te vertellen wat er in elkaar om gaat.
Een ander belangrijk punt is elkaar in zijn of haar waarde te laten. De ander lijdt hierdoor geen gezichtsverlies en blijft geïnteresseerd in de mogelijkheden die hij eigenlijk wel interessant vindt om te realiseren. Ook houdt dit in dat jij accepteert dat de ander goed is zoals hij is, hoe hij of zij ook verschilt in jouw levensvisie.
Op de vraag hoe je klanten krijgt (een zeer veel gestelde vraag op seminars en andere bijeenkomsten) zei een bevriend collega en ondernemer er het volgende over: “Klanten maak je door te vragen hoe je kan samenwerken, of wellicht jouw idee kan aansluiten bij het mooie concept dat je gezien hebt op zijn website of persoonlijk van hem gehoord hebt…. en dan zwijgen… laat het kwartje maar vallen. Timing is belangrijk. Disraeli was een begenadigd schrijver en dichter. Zijn politieke opponent, Gladstone, was ook geweldig in de dichtkunst. Queen Victoria, die zelf ook wel wat dichtte, vertelde: als ik met Gladstone heb gesproken, dan heb ik na afloop de indruk naast de beste dichter van de wereld geluisterd te hebben, maar bij Disraeli kreeg ik de indruk dat ikzelf de beste was.”
Dat is helpen, dat is zaken doen.